Eski Komşuluk Hatıraları

80 li yıllar, yer: Şamranaltı… Çoğunlukla toprak damlı, tek katlı kerpiçten evlerimizin olduğu, daha döşerme damlarımızın çatıyla yeni yeni tanıştığı tahta kapılarının basit bir zırza kilit ile örtülmesinin güvenlik için yeterli olduğu avlusunda çocukluğumuzun en güzel günlerini doya doya güvenle yaşadığımız, sokaklarında dostluk komşuluk akrabalık kokularını buram buram soluduğumuz mahallemiz.

Eski Komşuluk Hatıraları

        Asırlık Şamran kanalının sularıyla can kattığı topraklarda türlü türlü sebze ve meyvenin yetiştirildiği ailelerin yazlık kışlık zahirelerinin toplanıp saklandığı ve her bahçenin önünde yüklenerek Sebze hali yolunu tutan kamyonetler, mahallelimize hem ayrı bir gönül zenginliği hemde maddi gelir kapısı olurdu.

 


        O yıllarda mahallemizde 70 yaşını aşmış kimi kimsesi, evi barğı olmayan HECİ PORÊ diye biri yaşardı.
Mahallemizde mukim bir büyüğümüzün himayesinde Hacca gidip geri dönmüştü.Tek varlığı yanında her zaman taşıdığı bohçasıydı.
 Gün bitmeden mahallemizde kendi belirlediği belli başlı evler arasında kimin kapısında olursa o evin misafiri olurdu.
Misafir olduğu evde hürmet görür, yemek yer ihtiyaçlarını giderir, kendisi için serilen yer yatağında uyur ve sabah hayata kaldığı yerden devam ederdi.

 


       Gün geldi ve Hecî Porê’ de tüm faniler gibi göçtü gitti bu dünyadan.
Günümüz dünyasında ise maalesef ne Hecî Porê gibi misafirler ne de Hec’i Porê gibi gariplere evini ardına kadar açacak misafirperverler kaldı.

 


         Ne topraklarımızda bereket ne de toprakları ekip hayvancılık yapacak insanlarımız kaldı. Anlayacağınız bizim Şamranımız kurumuştu.
Meğerse Hecî Porê giderken yanında ne çok şeyler götürmüştü.
Kim bilir…
Mekânı cennet olsun inşallah.

Güncelleme Tarihi: 24 Ocak 2020, 17:10
YORUM EKLE
SIRADAKİ HABER

banner29