Kalecik TOKİ 5. Etap CV 17'de asansörün sıklıkla arızalanması ve site yönetiminin duyarsızlığı neticesinde engelli iki genç adeta evine hapsolmuş bir duruma getirdi.
Yaşanan bu trajedi bir ailenin çaresizliğini gözler önüne sererken, engelli bireylere gösterilmeyen değeri de ortaya koyuyor.
"HER AN ÖLÜYORUM"
Çaresizliğini dile getiren ve site yönetiminin ilgisizliğinden dert yakınan Baba Mecit Umman, "İki engelli çocuğum var. Eşim de aynı şekilde rahatsız. Dolayısıyla üç engelli bireyle hayat mücadelesi veriyoruz. Bir engelli çocuğumu tekerlekli arabayla, diğerini de yürüterek haftada üç gün fizik tedaviye götürüyorum. Her an ölüyorum, diriliyorum. 5. Katta kirada oturuyorum. Bundan dolayı asansöre mutlak süratle ihtiyacımız var. Ama maalesef asansörler sürekli arıza veriyor. Bu durum bizi çok zor durumda bırakıyor. Merdivenleri kullanmak ayrı bir işkence. Engelli arabasını merdivenlerden aşağı-yukarı taşımak çok zor. Bu şikayetimizi birçok kez site yönetimine söylüyoruz ama kalıcı bir çözüm bulunamıyor. İlgilenen olmuyor. Hayat bizim için adeta çileye dönmüş vaziyette. Yönetimi arıyoruz ulaşamıyoruz. Asansör sürekli arıza veriyor, böyle olunca engelli çocuklarla büyük sıkıntılar yaşıyoruz. Bu konuda çok mağduruz" şeklinde konuştu.
"ASANSÖR ÇAĞRISINA KİMSE YANIT VERMİYOR"
Umman ailesi, asansörün tamiri için yardım çağrısında bulunsa da, bu çağrılarına şimdiye kadar bir yanıt alamadılar.
Umman ailesinin yaşadığı sıkıntılar toplumun engelli bireylere karşı sorumluluklarını yerine getirme konusundaki eksikliklerini gözler önüne seriyor.
Van Kalecik TOKİ'de yaşanan bu olay, sadece bir ailenin değil, tüm toplumun engelli bireylere yönelik daha duyarlı ve destekleyici bir yaklaşım benimsemesi gerektiğinin altını çiziyor.
Baba Mecit Umman, haftanın üç gününü hastane koridorlarında geçtiğini belirterek, "Çocuklarımı asansör sürekli bozuk olduğundan dolayı dışarıya çıkarmakta büyük zorluklar yaşıyoruz. Hasta olduklarında ve tedaviye götürmek istediğimizde ambulans çağırıyoruz ama çocukları aşağı indirmede büyük problemler yaşıyoruz. Asansörlerin biri boruz, diğeri de mühürlenmiş durumda. Buradan yetkililere seslenmek istiyorum; gerçekten artık dayanacak gücümüz, takatimiz kalmadı. Nereye kadar bu kötü durum sürecek onu da bilmiyoruz. Site yönetiminin duyarsızlığı bizi gerçekten perişan etmiş durumda. Hayat her anlamıyla bizim için bir çileye dönmüş vaziyette. Temennimiz asansörlerin düzenli çalıştırılması ve bu eziyetin artık son bulmasıdır" dedi.
VAN BÖLGE GAZETESİ: FEHMİ TEKDUR
